Wysokość w górach, a choroba wysokościowa

Należy pamiętać o ważnej prawidłowości: chorobę wysokościowa powoduje nie przebywanie na dużej wysokości , ale szybkie pokonywanie dużej rożnicy wzniesień (tu ukłon w stronę klubowych napaleńców ). Zakładając, że pierwsze dolegliwości związane z wysokością, pojawiają się na poziomie ok. 2500 – 3000 m, to objawy ostrej choroby wysokościowej występują u osób, które w czasie krótszym niż 24 h pokonają wysokość  od 1800 do 2400 m. Szybkie pokonanie wzniesień od 3600m do 4300m spowoduje umiarkowane objawy choroby u 50 % wspinających się, a nasilone u 20%. Szybkie pokonanie wzniesień powyżej 5300 m spowoduje wystąpienie poważnych objawów choroby wysokościowej, w tym jej ostrych odmian: obrzęku płuc i obrzęku mózgu. Należy przy tym podkreślić, że wytrenowanie i wysoka sprawność organizmu nie uchronią  przed chorobą  wysokościową. Oznacza to, że jedynie bezpieczne jest pokonywanie różnicy wysokości nie większej niż 600 m na dobę . Ta metoda pozwala na w miarę efektywne i bez gwałtownych zaburzeń, dostosowanie się organizmu do zmienionych ekstremalnych warunków panujących na dużych górskich wysokościach .